اما باید ریشه یابی کرد که چرا خانواده ها قبل از ازدواجِ فرزندان و بهتر است بگویم قبل از ازدواج خودشان(یعنی قبل از بسته شدن نطفه ی فرزندان) آن قدر به فکر مسکن خود و فرزندان خود هستند که حاضرند دنیا و آخرت خود را با افزایش سن ازدواج، با زندگی کردن در دخمه های غربی(=آپارتمان نشینی) نه تنها برای رفاه فرزندان خود بلکه برای رفاه نوه های خود نیز تباه کنند.
حجت الاسلام والمسلمین ماندگاری:
انسان
وقتی که دارا است ، تلاش برای دارایی بیشتر نمی کند . خیلی از افراد پولدار به
دنبال کار نمی روند . چون فکر می کنند که پول دارند و دیگر احتیاجی به کار ندارند
. اما فرزند یک کارگر چون احساس می کند که پدر او حتی خرج خانه را نمی تواند بدهد
، حتماً شروع به کار می کند . من اگر در ارتباط با خدا فکر کنم که دارا هستم ،
دیگر به عبادات خود اضافه نمی کنم . کسی که خود را بدهکار بداند در هر موقعیتی ،
هرکاری برای خدا می کند ، باز هم شرمنده است.
برنامه سمت خدا – 12/07/90
بعضی از زن ها افتخار می کنند که کار می کنند؛ کار نیست، سرکاری است!
شاید کسی مرا به تحجر و مونگولیزم!!! متهم کند اما فکر می کنم مـــادری؛ اصلی ترین وظیفه خانمهاست و این حرف به منزله حذف نیمی از جامعه برای پیشرفت امروز ما نیست بلکه به منزله آن است که وظیفه مهم تربیت نسل بعد را به نیمی از جامعه سپرده ایم!!!!
